Recensie: De zwarte spiegel - Robert Thomson

Titel: De zwarte spiegel

Auteur: Robert Thomson

Genre: Roman

ISBN Ebook: 9789491472213

250 pagina's | Booklight | nov. 2012

Robert Thomson:

In 2009 heeft Robert Thomson, na een carrière bij een grote bank, het roer drastisch omgegooid en is romans gaan schrijven. Het uitwerken van de karakters van en de gebeurtenissen rond zijn personages waardoor ze tot leven komen, vindt hij de essentie van een goeie roman. De opbrengst van de romans van Robert Thomson is bestemd voor Stichting Voedselbanken Nederland.  

Het verhaal:
De wereld van Frank Beumer bestaat uit vaste patronen, orde en regelmaat. Zijn leven is getekend door een extreem strenge, haast onmenselijke opvoeding. Onzichtbaar en in zichzelf gekeerd slijt hij als boekhouder zijn dagen, aan de zijde van een veel jongere succesvolle carrièrevrouw die hij benijdt en verafschuwt. Alleen zijn frivole dochter kan hem nog enig plezier schenken.

Als hij onverwacht door zijn werkgever aan de kant wordt gezet knapt er iets in hem. Hij besluit voorgoed af te rekenen met de maatschappij, die hij schuldig acht aan alle onrecht die hem is aangedaan. Eindelijk neemt hij het heft in eigen hand. Maar intussen verliest hij alle grip op de werkelijkheid, met fatale gevolgen ...

Mijn mening:

Het verhaal is boeiend en meeslepend, laat zich vlot lezen en heeft me dan ook al snel in haar greep. Stille wateren hebben diepe gronden. Zo gezapig en kleurloos als het leven van de introverte boekhouder Frank Beumer zich in het begin van het verhaal laat aanzien, zo anders blijkt hij in elkaar te steken en een duister verleden met zich mee te dragen. Frank voelt zich niet gehoord en gezien, niet in zijn verleden maar ook niet in het heden. Zijn verleden heeft hem gevormd tot de persoon die hij vandaag de dag is.

"Maar wat Beumer in zijn jonge leven al had moeten doorstaan had wel degelijk de nodige frustraties bij hem achtergelaten. Om niet te spreken van een tomeloze woede, die naarmate hij ouder werd steeds vaker naar boven kwam. Achter Beumers aimabele, vormelijke façade schuilt een angstige ziel met gebrek aan eigenwaarde.”

Door middel van flashbacks komen we stukje bij beetje meer te weten over wat er in het verleden in Frank Beumers leven heeft afgespeeld. Een verleden welke gedomineerd werd door de strenge opvoeding van zijn meedogenloze ouders en de vernederingen van zijn vader. Op school werd hij gepest en uitgescholden voor lamme omdat hij raar liep en vreemd sprak, veroorzaakt door polio. Zijn ouders lieten hem achter op het internaat waar hij moest zien te overleven. Hij mat zich een ongenaakbare en wrede houding aan waardoor de andere leerlingen bang voor hem werden. Naast het kattenkwaad welke hij er met zijn vrienden uithaalde, heeft hij ook de dood van medeleerling Roderick op zijn geweten. 

„Hij was net elf jaar geworden en kon niet begrijpen dat zijn ouders hem werkelijk zomaar achterlieten bij een vreemde meneer en mevrouw, met allemaal vreemde kinderen die zijn vriendjes niet waren. Dit was wel de zwartste dag in zijn leven. Zijn ouders deden hem gewoon weg, dat was wel zeker. Waarschijnlijk omdat hij in zijn bed plaste en polio had gehad, en dit was zijn straf.”

Franks verleden lijkt hem vandaag de dag in te halen. Hij is eenzaam, voelt zich niet gewaardeerd, gehoord en gezien, walgt van zijn overspelige vrouw Sarah, door wie hij vaak vernederd wordt en heeft nauwelijks contact met z’n dochter Buffy. Hij krijgt steeds vaker hartkrampen en blijkt te lijden aan angina pectoris. Ook wordt hij na bijna veertig jaar trouwe dienst ontslagen. 

Frank verliest door dit alles alle grip op zijn leven. Hij zint op wraak op de tandarts die zich tien jaar geleden vergreep aan zijn dochter en ervoor zorgde dat zij een abortus moest ondergaan. Hij gaat steeds vreemder gedrag vertonen en kan het gruwelijke spook van het verleden niet langer het hoofd bieden. „De zwarte spiegel van het verleden geeft eindelijk de beelden prijs die hij al die jaren had weggestopt.” 

Frank gaat naar de plaats delict uit het verleden en vermoordt er een toevallige voorbijganger. Hij is niet meer te stoppen, de woede in hem dwingt hem tot moorden, ingrijpen in het leven van volstrekt onbekenden. Hij wil zich wreken op de mensheid. De man die zich liet aanzien als een gezapige, kleurloze man ontwikkelt zich tot een psychopaat. 

„In vele gezinnen zal ik ingrijpen en over hun lot beschikken, net zoals ze met mij hebben gedaan. Mijn lot is ook altijd bepaald door anderen. Maar nu neem ik het heft in eigen hand. Het is een oorlog. Een oorlog tegen de mensheid. De mensheid die hem vanaf zijn zesde al heeft aangevallen. En nu slaat hij terug.”

„Hij heeft inmiddels al in zes levens ingegrepen, maar hij komt er geen steek verder mee. Hij kan zijn woede op de mensheid botvieren, maar ook de bevrediging die dat geeft duurt maar even. Toch kan hij er niet mee stoppen. Het werkt zelfs verslavend. Als hij lang droogstaat wordt hij weer gegrepen door zijn boosaardige alter ego om genadeloos toe te slaan. Dan wordt hij gedreven om te balanceren op rand van het haalbare. Val je, dan ben je dood ook. De spanning die dat in toenemende mate in hem oproept bezorgt hem een aangename sensatie. De gevolgen voor de nabestaanden laat hij voor rekening van zijn alter ego. Toch moet hij ermee doorgaan nu het zwarte zaad in hem is ontkiemd. Het is zijn enige uitlaatklep. Ze hebben hem immers zo gemaakt en nu pas heft hij zijn zware tol op de mensheid.”

Het verhaal eindigt met een onverwachte, dramatische ontknoping. „Frank Beumers is nu eindelijk de bekende Nederlander die hij altijd heeft willen zijn, maar die nu wel de rest van zijn leven in vergetelheid zal moeten slijten, een bittere prijs voor zijn twijfelachtige roem. Hij is altijd dat jongetje gebleven dat in radeloze angst achter de wegrijdende auto van zijn vader aan strompelde. Uiteindelijk is hij dan toch in het bos achtergelaten.”