Recensie: Steenrijk - Anita van Breukelen

Titel: Steenrijk

Auteur: Anita van Breukelen

Genre: Chicklit

ISBN: 9789086602568

218 pagina's | Uitgeverij Ellessy | april 2014

Anita van Breukelen:

In 2002 volgde Anita een cursus korte verhalen en romans schrijven. Met nog twee lessen te gaan won ze haar eerste (spannende) verhalenwedstrijd, uitgeschreven door het tijdschrift Libelle. Meerdere prijzen en publicaties volgden. Van wijkartikelen in Het Parool tot columns in dagblad De Pers en het tijdschrift J/M 4 tot 12. In 2007 beleefde Anita haar ‘five minutes of fame’ op het Nightwriterspodium en droeg zij een kort verhaal voor. Het verhaal werd eind 2007 opgenomen in de bundel Het beste van Nightwriters.

Het verhaal:

Van een ongedwongen werksfeer is geen sprake meer als administratief medewerkster Suzanne in korte tijd ongewild getuige is van vreemde gebeurtenissen op de werkvloer. Ook zint het haar niet dat haar baas een buitenstaander aantrekt om pr-taken op te pakken, werkzaamheden die zij graag aan haar takenpakket wil toevoegen. Als Suzanne met haar zus Liedewij over de gebeurtenissen binnen het bedrijf praat, komt ze tot een opmerkelijke conclusie en weet ze wat haar te doen staat om een en ander recht te zetten.

Mijn mening:

„Mijn werk was zo langzamerhand een obsessie voor me geworden. Wat eens een gezapige werkomgeving leek, was in korte tijd veranderd in een bolwerk vol intriges, achterklap en fraudegevallen. Leuk om als soapserie op tv te volgen of om in een boek over te lezen, maar niet om in het echt mee te maken.”

Een lees-lekker-weg liefdesroman, geschreven in een prettige schrijfstijl waardoor het verhaal zich makkelijk laat lezen. Toch is het gevoel na het lezen van dit boek ietwat tegenstrijdig; het boek is een heerlijke boeksnack voor tussendoor en bezorgt mij enkele uren van ontspanning. Tegelijkertijd vind ik het jammer dat, hoewel de verhaallijn interessant is, het verhaal niet goed uit de verf komt. Er had naar mijn mening meer ingezeten, zeker wanneer er een vleugje spanning om de hoek komt kijken. Personages zijn vrij vlak, het verhaal mist enige diepgang en heeft een voorspelbare verhaallijn. Elementen om het verhaal beter tot haar recht te laten komen zijn volop aanwezig in het verhaal; kantoorcultuur met de daarbij behorende intriges, roddels en achterklap, vreemde gebeurtenissen binnen het bedrijf zoals de aanwezigheid van Anil tijdens de kerstsluiting, illegale handel in vuurwerk, verdwenen geld uit de kas en een mogelijke fraude. Zijn de collega’s van Suus wel te vertrouwen, hoe komt Anil bv aan het geld om zo’n dure auto en boot te kunnen bekostigen en is Foeke wel wie hij zegt te zijn? Suus denkt er het hare van en gaat op zoek naar bewijzen voor fraude binnen het bedrijf. Ook denkt ze Foeke door te hebben en te weten waarom hij ineens op het werk verscheen als PR-man. En hoe zit het met Suus en haar verliefdheid? Helaas dooft het verhaal langzaam als een kaars uit en eindigt het verhaal naar mijn mening wat lauwtjes en voorspelbaar. 

„Betekende dit dat Foeke nog langer bleef? En wist hij nu wel of niet wie er fraudeerde? Hoe lang diende pr, de website en een communicatieplan nog als dekmantel om de mol binnen ons bedrijf op te sporen? Ik snapte er helemaal niets meer van.”